kırmızı kurdele

boş bir tesisin açılışını yapmış gibi hissediyorum şu an. safi yazı yazmaktan sıkıldım. günlük tarzında yazıyordum, ama içimdekileri tam aktaramayınca sayfalara, ortaya saçma bir şey çıkıyordu. zaten bir süre sonra ben neden bunu yazdım diye soruyordum kendime. en iyisi çöpe atmaktı bu blogun selefini. başka sebepler de var aslında ama onlar bende kalsın. neyse. hala konsept üzerinde düşünüyorum. aslında yazmak zorunda değilim, doğru ama bir şey üretmediğimde(!) rahat edemiyorum. dokuzuncu ayımdayım şimdi. bekleyin kuzucuklarım.